Ik denk hier al een hele tijd over na. Waar is mijn bestaan voor?
Wat is het doel van mijn leven? Dit is de laatste paar jaar meer uitgesproken. Werken aan vtiger is een fulltime leven geweest, maar er moet ook een alternatief leven zijn. Elke persoon wordt geboren met een doel en ik probeer het mijne nog steeds te achterhalen. In dit verband heb ik geprobeerd verschillende dingen te doen, bijvoorbeeld: -
- Studenten lesgeven
- Huisdieren hebben
- Aansluiten bij sociale netwerken
- Bloggen
- Liefde
- Aanbidding
- Yoga
onder andere.
Het was interessant, maar lijkt vaak de horizon te raken. Het is een eeuwige zoektocht en lijkt me door verschillende levens en levensstijlen te leiden, maar blijft uiteindelijk toch ongrijpbaar.
Het is een bekend feit dat de westerse wereld naar de oosterse mystiek kijkt om een aantal van deze vragen te beantwoorden. Nou, laat me je vertellen, zelfs de oosterlingen zijn in de war ;-)! Neem mij bijvoorbeeld.
Naarmate ik ouder word, groeien ook mijn verantwoordelijkheden. Halen ze me weg van mijn zoektocht? Ik weet het nog steeds niet. Het lijkt alleen maar dikker en dikker te worden.
In zekere zin lijkt het goed te zijn, omdat het ervoor zorgt dat ik het doel bereik, veronderstel ik.
De nacht is het donkerst net voor zonsopgang, toch?
Terwijl ik naar kantoor kom, zie ik iemand op blote voeten in de hete zon lopen en ik voel me weer schuldig omdat ik niets heb gedaan om de zaak van die persoon te verlichten. Mijn familie zegt me dat ik daar niet verantwoordelijk voor ben en dat ik alleen de wereld niet kan veranderen.
Maar
als iedereen zo gaat denken, verandert niemand de wereld. Het minste wat ik kan doen is de wereld veranderen, 1 persoon tegelijk. Dat zal waarschijnlijk ergens synchroon lopen met wat ik wil, waar ik naar streef. Soms lijkt het alsof ik wacht om voor het eerst in mijn leven uit te ademen.
Tot die tijd gaat de pijn door, de pijn gaat door, de zoektocht gaat door….
Ik denk vaak wat het zal zijn dat mensen over mij zullen praten als ik sterf. Ik weet niet zeker wat ze precies zullen zeggen, maar het zou in de trant van moeten zijn: 'deze man vond het doel van zijn leven en zorgde ervoor dat hij het doel diende'.
Ik heb het gevoel dat elke persoon / elk ding om de een of andere reden bestaat. Als we eenmaal de reden hebben gevonden, is de kennis niet meer te stoppen, de expansie als leven zal op dat moment verstandig zijn
